Türk hukuk sisteminde mirasın paylaştırılması zümre sistemine tabi tutulmuştur.
Bu sistem kan hısımlığına dayanmaktadır. Birinci zümre miras bırakanın alt soyu, ikinci zümre miras bırakanın ana-babası, üçüncü zümre ise miras bırakanın büyük ana-babası ve onların çocuklarıdır.
Sağ kalan eşin alacağı pay ise kan hısımlığına değil evlilik akdine bağlı sayılmaktadır. Bu nedenle kanun koyucu TMK madde 499’da sağ kalan eşin miras hakkı için özel bir kanun maddesi düzenlemiştir.
Bu maddeye göre sağ kalan eş miras bırakanın; alt soyu ile birlikte mirasçı olursa mirasın dörtte birine, ana ve baba zümresi ile birlikte mirasçı olursa mirasın yarısına, büyük ana ve büyük babaları ve onların çocukları ile birlikte mirasçı olursa mirasın dörtte üçüne sahip olmaktadır.
Eğer ki bu üç zümrede hiçbir mirasçı kalmamışsa o halde sağ kalan eş miras bırakanın mirasının
tamamına sahip olacaktır. TMK madde 497’ye göre ‘sağ kalan eş varsa, üçüncü zümre olan büyük ana ve büyük babadan birinin miras bırakandan önce ölmüş olması hâlinde, payı kendi çocuğuna; çocuğu yoksa o taraftaki büyük ana ve büyük babaya; bir taraftaki büyük ana ve büyük babanın her ikisinin de ölmüş olmaları hâlinde onların payları diğer tarafa geçer.’ Hükümden de anlaşılacağı üzere sağ kalan eş, üçüncü zümrede sadece zümre başları ve onların çocuklarıyla mirasçı olmaktadır.
